ViLT

Sjonge de werkdag vandaag leek wel jaren te duren.

08/03/1999 12:02 GMT +1 in de Belgische hoofdstad: de in zwart glas gevatte blokjes van het Instituutgebouw kijken neer op mij alsof ik net als een virus opgespoord, geisoleerd en buitengekieperd ben.

Volgens Fred de nachtwacht hebben de Koreanen hier één en ander in de pap te brokken. “Die boedisten gaan ons allemaal nog ’s goe liggen hebben”, (ja boedisten, hij spreekt het zo uit, op z’n Antwerps met maar 1 d en een héél lange boe en een nog langere goe, terwijl hij vol goesting naar mijn tetten zit te loeren). Fred de nachtwacht ziet de dingen naar eigen zeggen zoals ze zijn, want niets is wat het lijkt, zo beweert hij stellig, behalve mijn borsten dan.

Werkend Brussel mag gaan broodjes uithalen, achter mijn naam staat in alle systemen nu de boolean "isVrij" op true: ik word verondersteld vrije tijd te besteden (10.000 stemmen rammen het de catalogi in: speciaal voor de lesbisch geaarde vrijeijdsbesteder hebben we volgende vrijetijdsbestedingsindustrieproducten in de aanbieding)

Binnen enkele jaren is dit ook al niet meer grappig, laat staan relevant. The thrill is gone, er hangt een etiketje aan het kleinste morseltje van het eens zo rijke stadspalet, de fun is bewegwijzerd, de planeet tot in het donkerste steegje gemapt, all resistance is futile: voor weemoed kan je aanschuiven voor tafeltjes Ierse Stew met Guinness en Fado, u kan zich bij walging wat huidcellen laten uitduwen in een piercingshop, elke Johhny en Marina-tent is uitgerust met een rayon dealers die u het Gebruikelijke Gamma aan party-intensifiers verpatsen inclusief een velletje morning-after get-back-in-shape-in 2-hours (-for-dummies) verwerkingshandleiding, een waaier aan geloofsovertuigingen staat met de snee van het bedelzakje wijds open op uw Geilheid tot God te wachten, de Klassiekers plannen eigenhandig oprukkende revivals op driemaandelijkse basis, het volkseigen hoertje Traditie glanst in diverse formaten (niet te groot, niet te klein, niet te opvallend, niet te gewoon) van de gladde Bijlage bij de bijlage van de krant, onze cultuur wordt in bellen & billen opgeblazen, vetgemest en gemolken waarna de niet verkochte belleschalen, de verschrompelde billevellen als voedsel voor de nieuwere bellen, de nog blotere billen kunnen dienen.

Op elke hoek van de straat staat een camera te lonken of u niet wat uitzendbaars te bazelen hebt, zo ja druk a) de opname begint zo dadelijk, zo nee druk b) u hébt gewonnen bel nu 076 494818 (7 bfr per minuut) om uw tweepersoonsreis naar Tahiti voor 1 persoon in ontvangst te kunnen nemen.

Ik zeg het maar, hoor ik mij denken, alsof ik zelf ergens gebroadcast wordt, straks zijn we dit allemaal zó gewoon dat je bij de minste melding van iets der dingen je als gepatenteerde zeurkous het eigen scherm over de kop getrokken krijgt. Of je krijgt een dagvaarding voor copyright schending van 1 of ander bestsellersfabriek aan je been, een kwakje uit de reeks processen gehouden als alternatieve promo voor de Laatste Publicatie van de Globale Afroming en Correctie der Creatieve Schrijfsels (manuscripten opsturen hoeft niet, just air your shit, onze scanners werken dag- en nacht, wij ruiken het in uw zweet vóór u het kan bedenken, laat staan uitschrijven).

Jaja ... de dingen zijn zoals ze zijn ... iemand zou zijn verantwoordelijkheid moeten opnemen ... ik heb zoiets van ...de duivel mag weten welke stopfraze dan weer aan de beurt is om de illusie draaiende te houden dat er controle is, beheersing, zin en vatbaarheid. Crazy.

En koppijn. Dit hoofd is nog steeds een tollende woelige kuttekop, het heeft Io nodig, mijn zwarte kleefcel, de waai/eau voor mijn bekaterd systeem, het mystieke Dier, de mij aanklevende parasiet, ongetwijfeld Marsiaans van origine, hier op aarde nedergedruppeld in rode interplanetaire regen speciaal om mij, de uitverkoren queen of the divan de wereld uit te krijgen als in de wereld die de wereld is die weeral wereld speelt om mij de zaken aan het tollen en het rollen gaan en het verzameld rood van alle alerts de kracht van de zon ver overtreff...BENG

WHIEEEE WHIIIEEEE WHIEEE .... glas spettert op de stoep, er steekt een vieze bij een stalen pin in mijn dij, ik zie drie plaveien razendsnel op mij afdweilen, er staat een kruis in, nee het is een immens grote y en mijn neus valt plof in het midden als een uit zichzelf druppende

darkness, darkness, my old - Lore out.